22 maja pracownicy Nadleśnictwa Łopuchówko wraz z dr Tadeuszem Mizerą udali się do leśnictwa Gołaszyn, gdzie w tym roku przyszły na świat dwa pisklęta bielika celem ich zaobrączkowania.

Na początku należało potwierdzić że w gnieździe rzeczywiście znajdują się pisklęta. Nie było to trudne zadanie – silnie zabielone krzewy pod gniazdem świadczyły jednoznacznie o obecności młodych.

Następnie alpinista ubrany w sprzęt wspinaczkowy wraz z całym osprzętem zabezpieczającym go wspiął się na drzewo z gniazdem by w lnianych workach spuścić na ziemię po kolei każdego z młodych ptaków.

Młode zostały zważone i pomierzone wzdłuż i wszerz. Wszystko odnotowane na specjalnym formularzu.

Dla zainteresowanych młody bielik waży około 3,5kg (3 miesięczny osobnik) czyli niewiele mniej niż dorosły ptak (5,5kg).

Po pomierzeniu i zważeniu przyszedł czas na oznakowanie ptaków. Każdemu założono po 2 obrączki, po jednej na każdą nogę. Dlaczego aż dwie obrączki?

Program znakowania bielików został zapoczątkowany w roku 1976 w krajach skandynawskich. W ramach programu obrączkowane były wyłącznie pisklęta. Każdy osobnik otrzymywał dwie obrączki. Na prawy skok zakładano obrączkę standardową z numerem i adresem krajowej centrali. Obrączka ta posiadała kolor przypisany poszczególnym krajom. Wyjątkowo w Szwecji i Finlandii oddzielny kod kolorowy używano dla ptaków z populacji zamieszkującej Laponię, wybrzeże Bałtyku i pojezierza znajdujące się daleko od wybrzeża. Drugą kolorową obrączkę zakładano pisklętom na lewy skok. Jej kolor był jednolity we wszystkich krajach, ale różny w każdym roku. Najpierw w latach 1976-1981 na lewą nogę zakładano obrączki jednobarwne o wysokość 15 mm, a od roku 1982 stosowano obrączkę dwukolorową o wysokości 18 mm. Od kilku lat jest na nich wygrawerowany indywidualny numer złożony z jednej litery i trzech cyfr." [koo.org.pl]

Poza kolorowymi obrączkami, bielikom zostały nadane imiona: Paweł i Tomasz.

Po tych wszystkich czynnościach bieliki zostały z powrotem umieszczone w gnieździe.

Mimo, iż młode bieliki nie potrafiły jeszcze latać, ich długie i ostre szpony oraz grube dzioby są równie niebezpieczne co dorosłych ptaków. W gnieździe znalazło się wiele szczątek zwierzęcych w tym m.in. resztki ryb, mniejszych ptaków, kości zajęcy a nawet młodego dzika. Pokarm do gniazda przynoszą na zmianę rodzice, a młode tylko rosną i przybierają na wadze.

 A na dzień dzisiejszy wiadomo, że młode latają, polują i całkiem nieźle radzą sobie bez troskliwej opieki rodziców.

„Zastosowanie dwóch obrączek umożliwia dokładne poznanie wieku ptaka oraz kraju jego pochodzenia. Każdy obserwator może od razu poznać kraj pochodzenia oraz wiek obserwowanego bielika posługując się poniższym kodem." [koo.org.pl]

Poniżej zamieszczamy tabele według których można zidentyfikować zaobrączkowane bieliki:

Mimo, że populacja bielików w Polsce z roku na rok jest coraz większa, to 2 młode , które przyszły w tym roku na świat w Nadleśnictwie Łopuchówko, to bardzo mało, również w porównaniu do lat ubiegłych.